بررسی اثربخشی معنادرمانی بر ارتقای هویت افراد

هویت آشفته می‏تواند برای فرد و جامعه پیامدهای نامطلوبی داشته باشد. برای کاهش و حتی جلوگیری از این پیامدهای نامطلوب، می‏توان در روند شکل‏گیری هویت دخالت نمود و حتی پس از شکل‏گیری آن را تغییر داد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی معنادرمانی بر ارتقای هویت فرد است. جامعه این پژوهش را دانشجویان پسر دچار هویت آشفته تشکیل می‏دادند که برای تعیین هویت و نمونه‏گیری از آنان، 500 دانشجوی پسر از بین دانشجویان دانشگاه‏های تهران به شکل تصادفی انتخاب شدند و با استفاده از آزمون سنجش هویت آدامز و بنیون (1987) مورد آزمون قرار گرفتند.این افراد، دانشجویان مقطع کارشناسی شاغل به تحصیل در سال تحصیلی 1388-1389 بودند و میانگین سنی آنان 21 سال بود. 12 نفر از افراد دارای هویت آشفته که به شرکت در برنامه گروه‏ درمانی تمایل داشتند، برای شرکت در جلسات درمان انتخاب شدند. از این میان 3 نفر در جلسات درمان به طور کامل شرکت نکردند و گروه آزمایش شامل 9 نفر شد. برنامه گروه درمانی شامل 12 جلسه معنادرمانی گروهی بود که در جلسات 90 دقیقه‏ای بر روی افراد گروه آزمایش اجرا شد. در ابتدا بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر هویت آشفته تفاوت معناداری وجود نداشت؛ اما پس از معنادرمانی، نتایج پس‏آزمون دو گروه تفاوت معناداری با یکدیگر داشت. نتایج پیش‏آزمون و پس‏آزمون گروه آزمایش، تفاوت معناداری با یکدیگر داشت؛ اما تفاوت معناداری بین پیش‏آزمون و پس‏آزمون گروه کنترل به دست نیامد. برنامه معنادرمانی گروهی توانست به افراد دچار هویت آشفته در جهت کسب هویت افراد کمک کند.